فَرشاد : (دساتیر) 1- نام روح و عقلِ كره‌ مرّيخ، نفس فلك مريخ، [از برساخته‌هاي دساتير ـ برهان چ. معين]؛ 2- شكوه، شادي، شادي بزرگ.

فرشيد: 1- (مخفف فرشيدورد)، فرشيدورد؛ 2- شكوه و روشنايي، شكوه خورشيد، شكوه درخشان.

فُرقان: (عربي) 1- آنچه جدا كننده‌ي حق از باطل باشد؛ 2 – (اَعلام) 1) سوره بيست و پنجم از قرآن كريم داراي هفتاد و هفت آيه؛ 2) نام ديگري براي قرآن.

فَرناد : 1- پاياب؛ 2- (در سنسكريت) پرانَدَ (آب)؛ 3- (در برهان) پاياب و پايان آمده.

فَرنام: بهترين نام، بالاترين نام.

فَرنود: (دساتیر) برهان و دليل. [از برساخته‌هاي دساتير ـ برهان چ معين].

فروتن: آن كه خود را از ديگران برتر نداند، آن كه خودپسند نيست، متواضع.

فُرود: 1- (به مجاز) فرا رسيدن؛ 2- (در قديم) پايين، نشيب، سرازيري، قرار گرفته در مرتبه‌ي پايين از جهت مقام؛ 3- (اَعلام) (در شاهنامه) پسر سياوش از «جريره» دختر پيران ويسه، که بر اثر زخم شمشیر رهام کشته شد.

فروهر: 1- نگهداري كردن؛ 2- پناه بخشيدن؛ 3- (در اديان) در دين زرتشت، صورت غير مادي هر يك از مخلوقات كه براي محافظت از آسمان فرود مي‌آيد،

معانی اسم فرهاد: 1. در بعضي منابع فرهاد را «ياري» معني كرده‌اند؛

1. (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پهلوان ایرانی دوران کیکاووس و کیخسرو، که رستم او را برای رهاندن بیژن از زندان افراسیاب با خود به توران برد؛ 2) عاشق ناکام شیرین همسر خسرو پرویز، در داستانهای ملی؛

2. نام پنج تن از شاهان اشکانی، فرهاد اول: شاه [حدود 176-حدود 171 پیش از میلاد]، که آماردها را مطیع ساخت و آنان را به پاسداری دروازه‌ي خزر گماشت؛ فرهاد دوم: شاه [حدود 136- حدود 128 پیش از میلاد] که دست سلوکیان را از خاک ایران کوتاه کرد. در جنگ با سکاها کشته شد؛ فرهاد سوم: شاه [حدود 70-58 پیش از میلاد]، که به دست پسرانش مسموم شد؛ فرهاد چهارم: شاه [حدود 37-2 پیش از میلاد]، که پدر، برادران (30 تن) و جمعی از بزرگان دربارش را در آغاز سلطنت کشت. بر اثر شورش مردم به مشرق ایران گریخت و برای بازگشت به سلطنت، از سکاها یاری گرفت [30پیش از میلاد] سرانجام به دست همسر رومی خود و پسرش فرهادک (فرهاد پنجم) کشته شد؛ فرهاد پنجم، معروف به فرهادک: شاه [2 پیش از میلاد – 4 میلادی]، که پدرش را کشت و مادرش را به زنی گرفت. مردم بر او شوریدند و او را همراه با مادرش کشتند.